در تمامی ادوار تاریخ و در همه نظام‌های حقوقی شهادت شهود به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا تعریف می‌شود، لیکن حدود استفاده و درجه اعتبار آن از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. استناد به شهادت، به عنوان دلیل دعوا در دوران گذشته، به دلیل پاک سرشتی انسان‌ها از یک سوء و فقدان دستاوردهای عملی و تکنیکی از سوی دیگر بیش از دوران معاصر بوده است. از این رو امروزه با توجه به مبانی حقوقی در کشورهای مختلف، ارزش و شرایط صحت این دلیل اثباتی دگرگون گشته است. در این بین نظام حقوقی ادله دادرسی ایران، که مبتنی بر فقه امامیه است در خصوص شهادت و ارزش اثباتی آن با سایر نظام‌های حقوقی، دارای نقاط اشتراک و افتراق می‌باشد که بررسی این موضوع، جهت ارتقای نظام حقوقی ادله اثبات دعوا و تبیین مبانی آن مفید فایده است که هدف این کتاب را تشکیل می‌دهد.

در این کتاب سعی شده است تا با تکیه بر شریعت و قوانین موضوعه ایران و کشورهای مورد بحث (انگلستان، فرانسه) و با الهام از نظرات اساتید برجسته حقوق و محققان و ضمن بررسی جایگاه این دلیل اثباتی در عمل و رویه قضایی از طریق مصاحبه با قضات دادگستری، همچنین براساس آمار دعاوی مطروحه در این خصوص، به تبیین موضوع پرداخته شود.