بدون ترديد با روند كنونى دنيا به سمت جهانى شدن و وجود مسايل بيشمارى كه انسانهاى گوشه و كنار دنيا در يك موضع مشترك با آن مواجه هستند و تفوق برآنها جز با تعاون و همبستگى بين‌المللى ميسر نخواهد بود، وجود روابط بين كشورها در نظام بين‌المللى بيش از پيش ضرورى بنظر رسيده و امروزه كسى نيست كه بتواند ميزان بالاى كارآيى اين همكاريها درسطح بين‌المللى را، منكر گردد.

آنچه مسلم است نقش آفرينى مؤثر يكدسته سازمانهاى تخصصى است كه از اين پس مى‌بايست شاهد فعاليتهاى درخشانترى درقياس با گذشته از آنها باشيم و حضور دراين مجامع، طريقه و ابزارى مفيد، جهت تحقق مواضع و كوششهاى كشورها به منظور التيام معضلات بزرگ و انبوه جامعه بين‌المللى مى‌باشد.

در عصرى كه سازمانها در برخى موارد، ابتكار عمل را بدست گرفته و حتى از كشورها به عنوان تابعان اصلى حقوق بين‌الملل پيشى مى‌گيرند، مى‌توان انتظار تحقق بيشتر در رهيافت عمده جامعه بين‌المللى را توسط اين بازيگران صحنه بين‌المللى داشت: شناسايى، تأمين وارتقاء حقوق بشر كه در جهان معاصر به موضوعى بى‌كران و محدود ناشدنى در كليه حوزه‌هاى فعاليت انسانى مبدل شده است و ديگرى تبيين هر چه شفاف‌تر تعاون وهمبستگى بين‌المللى كه مى‌تواند مقدمه‌اى بر تكوين صلاحيت جهانى در يكايك دغدغه‌هاى خاطر اعضاى جامعه جهانى باشد.

در تهيه مجموعه‌اى كه در حضور شما خوانندگان عزيز قرار دارد، پايه مطالب برمبناى مباحث وسرفصلهاى دوره آموزشى تخصصى ـ كاربردى سازمانهاى بين‌المللى كه با همكارى دانشكده روابط بين‌الملل وزارت امورخارجه و سازمان ملل درايران برگزار گرديد قرار داشته و درجهت تكميل اين اثر، به منابع خارجى زيادى از جمله چند كتاب به زبان انگليسى و مخصوصآ سايتهاى اينترنتى اين سازمانها مراجعه شده است و از آنجايى كه دراين زمينه، از منابع فارسى ناچيزى برخوردار هستيم، اميد مى‌رود تا نتيجه اين تلاش بتواند مورد استفاده محققين و خوانندگان ارجمند قرار گيرد.