رابطه معنا داری بین سه مفهوم قانون، ‌شهر و تمدن وجود دارد. ایرانیان با پیشینه تاریخی طولانی شایسته شهرهای قانونمدار، عدالت محور و سازگار با فرهنگ ایرانی و معیار‌های زیست محیطی هستند. شهرداران، برای رسیدن به چنین شهرهایی، ناگزیرند زمینه آغاز نهضت شهروند سازی را فراهم نمایند و به اصول مردم سالاری محلی وفادار بمانند . اعضاء پیرو و منفعل جامعه، در نتیجه این نوع کوششها، به شهروند فعال و حسابخواه تبدیل می‌شود و سهم نظارت همگانی بر عملکرد شهرداری‌ها افزایش می‌یابد.

احساس رضایتمندی و مسوولیت پذیری، کاهش هزینه‌های شهر و افزایش کیفیت خدمات سازمانهای محلی بی ارتباط با نهادینه شده حقوق شهروندی نیست . در شهر قانون مدار اختلافات شهر و شهرداری کاهش می‌یابد و بخش زیادی از نیروی دادگستری که هم اکنون صرف رسیدگی به این نوع مرافعات می‌شود آزاد می‌شود. اثر حاضر می‌کوشد اندیشه‌های حقوقی مرتبط با شهرسازی و مدیریت شهری را با بیان ساده و کوتاه مورد بررسی قرار دهد . کتاب چهار فصل مستقل دارد و عناوین آن به تفکیک نامگذاری شده اند. خواننده، به این ترتیب، فرصت خواهد داشت یک موضوع مستقل را مطالعه و درک عمیقی از آن حاصل نماید.

 افزون بر قوانین شهرداری و شهرسازی کوشش شده است از رویه‌های قضایی نیز استفاده و دیدگاه دادرسان دادگاه‌ها و دیوان عدالت اداری در باره قانون شهر تحلیل و بررسی شود. نظریه عالمان حقوق نیز تا حد امکان ارایه و در مفهوم شناسی از آن بهره گرفته شده است. آگاهی از تجربه قانون گذاری سایر کشورها بخصوص کشور فرانسه از نظر دور نمانده است و در برخی از موارد به حقوق این کشور، که درقانون گذاری ایران به طور تاریخی اثر گذار بوده، استناد شده است.