‌با نگاهی موشکافانه به گذشته کشورهای صنعتی در می‌یابیم که این کشورها بخش اعظم پیشرفت خود را مدیون استفاده از دریاها و ناوگان دریایی قدرتمند خود بوده اند. هم اکنون نیز توان علمی و فناوری گسترده این کشور‌ها برای آنان سهم بیشتری از استفاده از دریاها را به ارمغان آورده است. در حال حاضر بهره برداری از دریاها تنها محدود به ماهیگیری و کشتیرانی نیست؛ بلکه مسئله مهم امروز، بهره برداری از منابع بستر و زیر بستر دریاهاست.

‌از سوی دیگر افزایش روز افزون جمعیت جهان و محدودیت پنهان وسعت خاک و تمایل دیرین بشر به مالکیت زمین و گستره بیکران آب‌های کره زمین، این وسوسه را در ذهن بشر ایجاد می‌کند که امکان تملک زمین را به فراتر از میزان موجود ارتقاء دهد. از این رو خشک کردن دریا و گسترش دادن خاک برای ایجاد چنین فرصت‌هایی در چند دهه اخیر اغلب کشور‌ها را به فکر ساختن جزایر مصنوعی انداخته است .

‌در حال حاضر احداث جزایر مصنوعی مسائل و مشکلات بسیاری را به وجود آورده است. مسائلی چون آلودگی دریاها، کاهش و انقراض نسل آبزیان، بالا آمدن سطح آب دریاها، ازبین رفتن موجودات بسترزی و توسعه محدوده حاکمیت کشورها به عنوان مسائلی مناقشه برانگیز نیازمند توجه خاص است؛ چرا که ساخت این جزایر فی نفسه بد نیست و جنبه‌های مثبت و منفی آن هر دو باید مدنظر قرار گیرد. هرچند احداث این جزایر عموماً موجب مخالفت کشورهای همجوار آنها می‌شود- بخصوص در دریاهای بسسته و نیمه بسته[1] چون خلیج فارس- اما در واقع عدم توجه کافی سازندگان به مسائل فنی و سیاسی و همسو نبودن آن با طبیعت و بر هم زدن نظم طبیعی آب‌ها علت اصلی مخالفت‌هاست. ساخت جزایر مصنوعی بستگی تام و تمام با شرایط طبیعی و آب و هوایی دارد و نیازمند مکان یابی صحیح است.

‌کاهش منابع طبیعی و معدنی موجود درسطح زمین و کمبود زمین برای ساخت مسکن و سایر تاسیسات شهری توجه کشورها را به سمت استفاده ازدریاها و احداث جزایر مصنوعی جذب نموده است. هر روزه شاهد ارائۀ طرح‌ها و پروژه‌های جدید دررابطه با بهره برداری از منابع دریایی هستیم و این طرح‌ها در حقیقت واکنشی در پی آگاهی از کمبود منابع غذا، انرژی و زمین موجود است که کشورها را وادار می‌کند که پیش از رسیدن به نقطه بحرانی چاره اندیشی نمایند. علاوه بر منابع معدنی وجانوران آبزی، دریا‌ها یکی از مهمترین منابع تامین انرژی تجدید پذیر هستند. انرژی دریایی یا انرژی اقیانوسی به کلیه انواع انرژی اطلاق می‌گردد که در آب موجود است یا از آب دریا استحصال می‌گردد. انرژی جزری، انرژی موج و انرژی بادهای اقیانوسی از مهمترین منابع انرژی دریایی هستند که امروزه نقش بسزایی در تامین انرژی جهان ایفا می‌کنند.

‌جزایر مصنوعی اغلب توسط کشورهای صنعتی و پیشرفته ساخته می‌شوند، همچنین طبق آمارهای مقام بین المللی بستر دریاها [2][3] عمده بهره برداران در این مقام کشورهای صنعتی هستند؛ اما هزینه‌های ایجاد شده و تحمل آثار و عواقب آن مانند آلودگی آب‌ها و ....نصیب همه مردم جهان می‌شود. برای مثال در امریکا طی یک برنامه تحقیقاتی نیازهای اتباع این کشور و مزایای ساخت جزایر مصنوعی با کاربردهای مختلف بررسی و لزوم آن به اثبات رسیده است و یا کشور ژاپن با ساخت تعداد زیادی جزایر مصنوعی از منابع زیر دریایی زغال سنگ بهره برداری می‌کند اما برای مثال کشور فقیری چون بنگلادش تنها از آلودگی‌های آن رنج می‌برد.

‌نکته دیگری که امروزه مورد توجه دکترین حقوقی قرار دارد و در این تحقیق به آن پرداخته خواهد شد این است که بسیاری از این پروژه‌های مربوط به احداث جزایر مصنوعی هنوز جامه عمل نپوشیده‌اند ولی در سالهای پیش رو تبدیل به یک کشمکش بزرگ خواهند شد. بنابراین، دورنمای تکنولوژی ساخت جزایر مصنوعی را نیز مورد توجه قرار داده سعی در نشان دادن خلاء‌های موجود خواهیم داشت؛ چرا که این واقعیت که این اختلافات هنوز ایجاد نشده اند، نباید مانع ازاین باشد که یک سیستم حقوقی برای آن پیش بینی گردد.

 در نهایت عدم توجه به این نیاز اجتناب ناپذیر و مخالفت بی چون و چرا با ساخت این جزایر نمی تواند به حل معضلات ناشی از ساخت آن کمکی نماید؛ چرا که مزایای ساخت این جزایر چندان کمتر از معایب آن نیست و هر گاه سود و سرمایه پشتوانه یک بخش باشد، توسعه آن بخش اجتناب ناپذیر می‌شود و از طرف دیگر نسبت 3 به 4 مساحت آب به مساحت کل کره زمین به خوبی نشان می‌دهد که هرگز نمی توان از گستره آب‌ها صرف نظر نمود. لذا، شناخت مسائل مربوط به این پدیده جهانی و پیشنهاد یک تفاهم نامه حقوقی پویا و کارآمد جهت حمایت از بشریت و نیز حمایت از میراث مشترک بشر در برابر تهدیدات امنیتی، زیست محیطی و اقتصادی ناشی از ساخت این جزایر در این تحقیقق مورد توجه قرار گرقته است.