جهان امروز بستری مساعد برای گفتگو و مذاکره حول محور تعاملات جامعه بشری در سطوح بین‌المللی می‌باشد. این تعاملات در مسیری نظام بخش تحت عنوان دیپلماسی حرکت کرده است. از این رو چارچوب دیپلماسی زمینه تداوم تعاملات در فرآیند روابط بین‌الملل در حالت رسمی می‌باشد. جامعه جهانی امروز آبستن تحولات اساسی در زیست کره بوده که همه نشات گرفته از فعالیت‌های بشری می‌باشد. تقلای نوع بشر برای زندگی بهتر و رفاه بیشتر و بی توجهی مفرط به منابع طبیعی موجبات نگرانی را فراهم ساخته است. این نگرانی‌ها همانا خطرات بسیار دهشتناک زیست محیطی است که به مرور زمان ابعاد گسترده ای به خود گرفته و زیست کره را با خطر نابودی مواجه ساخته است. هرچند بحث اصلی ما در این پژوهش اشاره به کلیت دیپلماسی و روند مذاکرات بین‌المللی در جریان شکل گیری کنفرانس‌ها و معاهدات است اما به هر ترتیب بایستی بدانیم که هدف از دیپلماسی محیط زیست گفتگو برای جلوگیری از مشکلات زیست محیطی است. در این روند نگاه ویژه و یا سبز اندیشی متخصصان این حوزه و مقام‌های مسئول کشورها امیدها را برای داشتن زیست کره ای امن زنده نگه می‌دارد. از آنجاکه دیپلماسی محیط زیست یکی از زمینه‌های بسیار فعال و حوزه جدید در چارچوب حقوق و روابط بین‌الملل است نگاه بسیاری از دول را به خود خیره ساخته است.

جدید بودن این حوزه به لحاظ داخلی در کشور ما اهمیت را دوچندان کرده و هرچند در سطح بین‌المللی مسیر دیپلماسی قبل از سال1972 آغاز گردیده اما بطور جدی از سال1990 بدان پرداخته شده است.اما بازهم نمی‌توان پیشینه دیپلماسی محیط زیست را از 42 سال پیش منظور کرد چراکه تعاملات نابسامان دول مختلف در جریان نشست‌ها، سمینارها، کنفرانس‌ها و اجلاس‌های جهانی مانعی بزرگ برسر دیپلماسی موفق بوده است. در همین راستا در مجموعه نشست‌های بین‌المللی در بسط مبانی توسعه پایدار، نگاه همه دول به شرایط پیرامونی محیط زیست و توسعه یکسان نبوده و منافع حرف اول را زده است.آنچنانکه در نشست اخیر در سال2012 در ریو این اجلاس جهانی علی رغم تلاش‌های بسیار اغلب دولت‌ها و کشورهای جهان دوم و سوم در جهت تحقق اهداف بسیار مهمی همچون اقتصاد سبز، ریشه کنی فقر، توسعه پایدار، بر مبنای عدالت، حاکمیت و قانون راهی از پیش نبرد و یک موفقیت نیمه کاره بود. در این مسیر در سال2015 در نشست مونته ویدئو یا همان دور اروگوئه در رابطه با ابعاد حقوقی موارد فوق بررسی‌هایی انجام پذیرفت اما بایستی بانتظار بنشینیم تا اجلاسی جهانی در مسیر و پیشبرد توسعه پایدار با امعان نظر به رهیافت های دستور کار2030 را در سال 2017-2018 شاهد باشیم و یقین بدانیم که مسیر توسعه در چارچوب دیپلماسی محیط زیست نمود پیدا می‌کند. از این رو لزوم پرداختن به مساله دیپلماسی محیط زیست باعث شد تا تحقیق و تتبعی در مجموعه آثار در این حوزه داشته باشیم. سنگ بنای این اثر در واقع مجموعه ایست از گزیده ی مقالات چند تن از پژوهشگران موسسه امریکایی مطالعات معاصر آلمان دانشگاه جان‌هاپکینز واشنگتن سال 1998 و گزیده مقالات دوره مشترک دیپلماسی محیط زیست دانشگاه شرقی فنلاند و برنامه محیط زیست ملل متحد در بازه زمانی سال2004 تا سال2013 می‌باشد. لازم به ذکر است این دوره هر ساله از سال2004 تا به کنون بمدت کمتر از یک ماه (در ماه اکتبر ) در دانشگاه شرقی فنلاند و دانشگاه یونسو فنلاند برگزار می‌گردد که هدف مستقیم این دوره‌ها بررسی ابعاد دیپلماسی در چارچوب محیط زیست می‌باشد.

در همین راستا با امعان نظر به مبانی نگارش یافته فرصت غنیمت شمرده شد تا تحقیقاتی تکمیلی پیرامون هر یک از مباحث این مجموعه انجام پذیرد و با نقش قلم حول محور دیپلماسی محیط زیست نواندیشی کنیم. امید آنست که در آینده بتوانیم فرصتی را ایجاد کرده و مجموعه کامل خروجی این دوره‌ها با عناوین متنوع همچون آب، اقیانوس‌ها، جنگل، تنوع زیستی، مواد شیمیایی، حاکمیت زیست محیطی، تغییرات آب و هوایی، حاکمیت اقیانوس‌ها، بیابان زایی را ارائه نمائیم. در این مسیر از نظر دانشمندان حقوق بین‌الملل محیط زیست به غایت بهره بردیم.