جامعه جهانی از دیرباز شاهد نآرامی‌های زیادی در سطوح ملی، منطقه ای و بین المللی بوده است. آهنگ جنگ مبنای حل و فصل اختلافات بوده و کمتر زمانی را می‌توان یافت که صلح ابزار حل اختلافات قرار بگیرد. به شهادت تاریخ، نوع بشر هیچگاه نزاع را از سر خود دور نکرده و همیشه به عنوان گزینه ای در برنامه خود قرار داده است. جنگ افروزی هایی که بنای آن بر گسترش قلمرو، منفعت طلبی های نامشروع، توسعه و تضادهای متنوع، گردنکشی های نابخردانه و بحران های پیش رو بوده، هیچگاه قدیمی‌نشده و همچنان در قرن حاضر شاهد تاخت و تازهای زیادی می‌باشیم. شاید به جرات بتوان گفت تا کنون جامعه جهانی ابزار مهار کننده محکمی‌را در جهت رفع اختلافات حاد به کار نبسته و یا نتوانسته بکارگیرد. سیاست زدگی ها، سیاست بازی ها و سیاسی کاری ها پیرامونی آفت همیشگی عملکرد صحیح جامعه ملل بوده و تا کنون رنگ کهنه گی به خود نگرفته است. قدرت مداران و تصمیم سازان عرصه بین المللی چشم خود را بر روی واقعیات بحرانی جامعه جهانی بسته اند و به هر نوع جنایت به دیده اغماض می‌نگرند. هرگاه الویت های بشری بر پایه سیاست بازی های قدرت مداران جهان تعیین گردیده بحران ها افزایش یافته است. در طی مخاصمات مسلحانه یکی از الویت هایی که هیچگاه به آن وقعی نهاده نشده بحث حفاظت از محیط زیست است. تا کی بایستی به چشم ببینیم که طبیعت حیات بشری در حال شخم خوردن توسط نوع بشر در اثر هوسرانی های بی مورد است. متاسفانه هر روز که به پیش می‌رویم بحران های زیست محیطی نوظهور گریبان زیست کره را می‌گیرد. از جمله این بحران ها، مخاصمات مسلحانه است که محیط زیست پیرامونی را به نابودی کشانده است. همچنین بحران های زیست محیطی دیگر از جمله بحران آب نیز عامل برخی مخاصمات مسلحانه بوده و امکان این مساله می‌رود که بازهم شاهد بی رحمی‌های بشر نسبت به طبیعت باشیم. جنگهای خانمان سوز در دهه های اخیر نظیر جنگ اعراب و اسرائیل، عراق بر علیه ایران، عراق بر علیه کویت، نیروهای ائتلاف بر علیه عراق و همچنین جنایات یوگسلاوی، رواندا، درگیری های کنگو و فجایع اسف بار فلسطین و کرانه باختری و تحرکات تروریستی در قالب درگیری های مسلحانه در سوریه، داعش در عراق و بحرین ما را به این اندیشه وا می‌دارد که هنوز هم سلاح داوری، حل و فصل کنندۀ اختلافات میان دول بوده و هنوز هم تسلیحات پیشرفتۀ نظامی‌نقش اول سیاست های مداخله جویانه و زورمدارانه را ایفا می‌کند. هرچند نمی‌توان به صورت موسع نگاهی متفاوت به جریان مخاصمات مسلحانه بین المللی از منظر قواعد حقوق بشردوستانه در طول درگیری ها داشت اما در این جریانات به وفور نقض حقوق بشر دوستانۀ بین المللی را شاهد و گواه هستیم و متأسفانه قواعد حقوقی در این مخاصمات نابرابر به شدت نقض و اجرای معاهدات دستخوش تحولات نابسامان فجایع انسانی قرار گرفته و چارچوب های قانونی نظام بین المللی را دچار خدشه ساخته است . اگرچه تحقیق و تتبع در خصوص این دست مسائل بار مسئولیت ارائه راهبردهای موثر را بیش از پیش افزایش می‌دهد اما وظیفۀ انسان دوستانه اقتضای پرداختن به این مسائل را در قالب یک پژوهش ایجاب می‌نماید تا مسائل پیرامونی در خصوص نقض آشکار حقوق بین الملل بشردوستانه مورد مداقه قرار گیرد . در واقع در طی مخاصمات مسلحانه نه تنها نظامیان بلکه غیرنظامیان همیشه مورد ظلم و جور و فجایع پیش آمدۀ جنگی قرار می‌گیرند که به این مهم در مجموعه قواعد حقوق بین الملل بشردوستانۀ عرفی و کنوانسیونهای موجود پرداخته شده است. هرچند چارچوب این پژوهش مباحث مهم حقوق بشردوستانه در طی مخاصمات مسلحانه را در بر می‌گیرد اما رویکرد مطالعه ما بحث حفاظت وحمایت از محیط زیست در طی مخاصمات مسلحانه با نگاهی به توسعه پایدار است. نکتۀ حائز اهمیت اینکه حقوق بشر دوستانه بیش از پیش نمود پیدا کرده و کمکهای بشردوستانه به یک قاعدۀ امری تبدیل گشته، که مرهون نگاه مدرن جهانیان به هستی، کره مسکون، محیط زیست و حقوق بشر می‌باشد. بنابراین شایسته است که جامعۀ بین المللی در برابر نقض گستردۀ حقوق غیرنظامیان و نقض حقوق بشری و اصول کرامت و آزادی انسانی اقدامات بایسته ای انجام دهد. این تحقیق بر اساس مطالعات کتابخانه ای صورت پذیرفته و هدف از این پژوهش بررسی روند حمله های نظامی، اشغال و تحقیق پیرامون رعایت یا عدم رعایت موازین حقوق بشردوستانه در طول درگیری های مسلحانه بین المللی با امعان نظر به تحرکات نظامی‌می‌باشد.