موافقت نامه­های همکاری بین المللی بین دولت ها انواع مختلفی دارد که به موافقت نامه های همکاری حقوقی در امور مدنی وکیفری ومعاضدت قضایی دو جانبه، همکاری­های بازرگانی، همکاری‌‌های فنی و اطلاعاتی، همکاری انتقال محکومان، همکاری استرداد مجرمان، همکاری های استراتژیک و... تقسیم  می شود  که موافقت نامه های همکاری امنیتی یکی از این نوع موافقت نامه های می باشد. رسالت موافقت نامه های امنیتی بهبود وپیشرفت اوضاع امنیت داخلی کشورها و مساعدت دراین زمینه و استفاده از تجربه سایر کشورهاست.

در تبیین مفاهیم پیشگیری از جرم، جرم شناسی از یک منظر به جرم شناسی نظری وجرم شناسی عملی (کاربردی) تقسیم می شود. جرم شناسی پیشگیری در واقع به عنوان سومین شاخه جرم شناسی کاربردی، به طور خاص جهت رفع محدودیت های پیشگیری عام مبتنی بر بازدارندگی کیفر از گذر ارعاب وعبرت آموزی مورد توجه قرار گرفت. خاستگاه اولیه پیشگیری از جرم به اندیشه های انریکو فری، جامعه شناس ایتالیایی باز می گردد.

 اهمیت توسعه همکاری های دو جانبه و بین­المللی در زمینه مسائل امنیتی و مبارزه با جرایم سازمان یافته فرا ملی، منافع متقابل در جهت تامین امنیت ملی  دو کشور و آسایش ملت ها، لزوم توسعه همکاری ها بر مبنای اصل احترام  به حق حاکمیت ملی، قوانین داخلی، موافقت نامه ها و کنوانسیون های بین المللی، اصل همکاری متقابل و رعایت از حقوق اتباع دو کشور لزوم نگرش و انعقاد این موافقت نامه‌ها را روشن می سازد. شکوفایی ورونق موافقت نامه های همکاری امنیتی در چند دهه اخیر که با مورد توجه قرار گرفتن و رویکرد دولت ها به این همکاری ها و همچنین جامعه بین الملل، سبب انعقاد بسیاری ازاین دست موافقت نامه های همکاری شده است...

فلسفه انعقاد موافقت نامه های همکاری امنیتی به دلیل وجود وابستگی و ارتباط کشورها به یکدیگر و مسائل منطقه  ای وهمسایگی کشورهاست.

    سابقه اولین موافقت نامه همکاری امنیتی بین ایران وکشورهابه سال1373 برمی گردد  که بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری یونان می باشد وبحث  پیشگیری از جرم و مقابله با جرایم یکی از موضوعات مورد توافق دو کشور در این موافقت نامه امنیتی، انتظامی و مبارزه با مواد مخدر بوده است.  دراین حوزه نگرش و سوق پیدا کردن موافقت نامه های همکاری امنیتی جمهوری اسلامی ایران به سمت حوزه کشورهای خلیج فارس و انعقاد موافقت نامه با این کشورها مورد توجه است و جای دارد ذکر گردد بعد از  چند موافقت نامه  همکاری امنیتی اولیه با کشورهای اروپایی، شامل انعقاد موارد زیادی از این نوع موافقت نامه ها با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس هستیم.

در تبیین ساختار موافقت نامه های همکاری امنیتی، این که یک موافقت نامه از بخش های مختلفی تشکیل می شود که عموم این بخش ها در اغلب موافقت نامه ها مشترک است و به مواد گوناگونی مانند  زمینه های همکاری، روش های همکاری، موارد امتناع از همکاری، محرمانه بودن اسناد و اطلاعات و استفاده از آنها، هزینه ها، کار گروه مشترک، اجرای موافقت نامه، مراجع مسئول و چگونگی ارتباط با سایر موافقت نامه ها، مقررات  عمومی، اصلاح و اعتبار موافقت نامه و امضا را تشکیل می دهد.

ضرورت و اهمیت پژوهش را می توان در جهانی شدن جرایم و افزایش روند بزهکاری در جهان دانست و لزوم مقابله کشورها با جرایم فراملی و سازمان یافته نیز یکی از عوامل ضرورت آن دانست.

ضرورت همکاری بین المللی در مبارزه با بزهکاری سبب شده که امروزه دولتها توجه زیادی به تنظیم موافقت نامه ها  بین خودشان بنمایند و دولت جمهوری اسلامی ایران نیز در سالهای اخیر نظر خود را به سمت انعقاد چنین موافقتنامه هایی معطوف کرده است. به نحوی که از تعدد  موافقتنامه هایی که درسالهای اخیر منعقد شده می توان پی به صحت این موضوع برد.

این پژوهش مشتمل بر دو بخش و هر بخش از دوفصل به شرح ذیل تشکیل شده است،بخش نخست تحت عنوان« فلسفه تمرکز موافقت نامه‌های همکاری امنیتی بر پیشگیری » در دو فصل به ترتیب مبانی رویکرد دولت ها به پیشگیری و سیر انعکاس آن در موافقتنامه های همکاری امنیتی را مورد بررسی قرار می دهد و سپس به بررسی چرایی غلبه پیشگیری بر سرکوبی در موافقت نامه ها می پردازد.

بخش دوم که خود دربرگیرنده دو فصل جداگانه می باشد،تحت عنوان« محتوای پیشگیری مندرج در موافقت نامه های همکاری امنیتی»نگارش شده است و طی 2 فصل به ترتیب به پیشگیری از  جرایم سازمان یافته در موافقت نامه های همکاری امنیتی و سپس پیشگیری از جرایم عادی در موافقت نامه های همکاری امنیتی می پردازد.

شایان ذکر است در تنقیح چاپ دوم کتاب در قسمت پیوست ها موافقت نامه های همکاری امنیتی اخیرا التصویب نیز آورده شده است.