سازمان بين‌المللى كار در سال 1919، به عنوان يك ساختار سه جانبه منحصر به فرد، با هدف «صلح پايدار و جهانى»، تحقق عدالت اجتماعى، امنيت انسانى و صلح تأسيس شد. از جمله اهداف استراتژيك سازمان، تقويت سه جانبه‌گرايى و گفتگوى اجتماعى است. گفتگوى اجتماعى و سه جانبه‌گرايى ابزارهايى دموكراتيك و ارزشمند در توجه به ذى‌نفعان اجتماعى، برقرارى اجماع، كمك به گسترش موازين بين‌المللى كار و همچنين بررسى طيف گسترده‌اى از مسايل كارى كه شركاى اجتماعى در آن نقش منحصر به فرد، قانونى و مستقيم را ايفا مى‌كنند، هستند.

اهميت سه جانبه گرايى سازمان از آن جهت كه سازمان بين‌المللى كار تنها سازمان بين‌المللى است كه در آن دولت‌ها و نمايندگان كارفرمايان مى‌توانند آزادانه به تبادل آراء و ديدگاه‌ها و تجارب خود بپردازند و مكانيزم‌هاى دايمى گفتگو و ساختار اجماع را گسترش دهند.

تقويت سه جانبه‌گرايى و گفتگوى اجتماعى يكى از چهار اهداف راهبردى و استراتژيك و يكى از اصول اساسى سازمان بين‌المللى كار است كه در اعلاميه فيلادلفيا انعكاس يافته است. در كنفرانس بين‌المللى كار 1996 در خلال بحث و مذاكره عمومى بر روى مشاوره سه جانبه گرايى در سطح ملى، در سياست‌ها و برنامه‌هاى سياسى و اجتماعى، سه جانبه‌گرايى و گفتگوى اجتماعى نيز مورد بحث و مذاكره قرار گرفت. اما موضوع گفتگوى اجتماعى به مفهوم امروزى آن پس از گزارش مدير كل دفتر بين‌المللى كار در سال 1999 در دستور اصلى سازمان بين‌المللى كار قرار گرفت. وى آن را اين گونه تعريف نمود: «گفتگوى اجتماعى شامل همه انواع مذاكره، مشاوره، و تبادل اطلاعات بين نمايندگان دولت، كارگران و كارفرمايان در خصوص منافع مشترك و مرتبط با سياست‌هاى اقتصادى و اجتماعى است».اين فرآيند مجدداً در سال 2002 كه قطعنامه سه جانبه‌گرايى و گفتگوى اجتماعى تصويب شد، مورد بحث قرار گرفت.

گفتگوى اجتماعى و سه جانبه‌گرايى فرآيندهايى پويا، تلفيق كننده و تفكيك كننده هستند كه ظرفيت و توانايى ويژه و پتانسيل فراوانى را براى مشاركت در پيشرفت بسيارى از مسايل و وضعيت‌هاى دشوار و بحران‌زا، از جمله در وضعيت‌هاى جهانى‌سازى، اتّحاد و تحولات منطقه‌اى، دارند.

گفتگوى اجتماعى ـ كه از مهم‌ترين وجوه و مؤلفه‌هاى كار شايسته است ـ در شكلهاى مختلف و در سطوح گوناگون مورد توجه واقع شده است كه به نوبه خود مى‌تواند الزام‌آورترين توافق‌نامه‌ها، يا توصيه نامه‌هاى غيررسمى و يا صرفاً تبادل اطلاعات باشد. از سطوح مختلف گفتگوى اجتماعى كه اين كتاب به آن مى‌پردازد گفتگوى اجتماعى در سطح ملى است. اين سطح از فرآيند گفتگو به ارتباط و همكارى ميان شركاى اجتماعى، يعنى اتحاديه‌هاى كارگرى و كارفرمايى با دولت، مى‌پردازد و طيف وسيعى از مباحث مربوط به روابط كار و چالشهاى اقتصادى و اجتماعى را در بر مى‌گيرد. تجارب حاصله از كشورهاى مختلف گواه بر اين است كه پايدارى و موفقيت اقتصادى و توسعه اجتماعى با عمل يك جانبه دولت‌ها، كارفرمايان و يا كارگران از سوى هر يك از آنها حاصل نمى‌شود.

با اين اوصاف و بيانات، سازمان بين‌المللى كار همواره در جهت پيشبرد اهداف خود، توسعه و ترويج آنها در ميان كشورهاى در حال توسعه، توسعه يافته و پيشرفته و نيز تشويق و ترغيب دولت‌ها و سياست‌گذاران بخش‌هاى مختلف اقتصادى و اجتماعى اقدام به اجراى پروژه‌ها و طرح‌هاى مختلف و متنوعى در ابعاد گوناگون در سطح جهان مى‌كند. از ديگر اقدامات مهم سازمان، انتشار و به اشتراك گذاشتن مطالعات و تجارب حاصله مى‌باشد. كتاب حاضر ترجمه‌اى كامل از منابع و انتشارات سازمان مى‌باشد.

ترجمه حاضر از سه بخش مجزا تشكيل مى‌شود :

ـ «بخش اول اين كتاب ترجمه كاملى از كتاب آقاى جانكو ايشيكاوا، تحت عنوان "Key Features of National Social Dialogue : a Social Dialogue Resource Book Features of National Social" مى‌باشد، كه در سال 2003 از سوى  انتشارات سازمان بين‌المللى كار منتشر شده است.

ـ بخش دوم كتاب نيز ترجمه كتاب"Social Dialogue for Work Decent"  از آقاى ساروش كورويلا مى‌باشد، كه در سال 2003 از سوى سازمان بين‌المللى كار منتشر شده و در سال 2006 ويرايش شده است.

ـ در نهايت اينكه بخش سوم ترجمه كامل مقاله‌اى است تحت عنوانSocial" Dialogue at work Voices and  choices for women and men" كه در سال 2010 از سوى دفتر بين‌المللى كار منتشر شده است.

مى‌توان با اطمينان گفت كه اين كتاب، اولين ترجمه و اولين منبع موجود در ارتباط با گفتگوى اجتماعى در حوزه حقوق كار مى‌باشد، و گامى است ناچيز در پر كردن خلاء و كاستى‌هاى موجود در زمينه برنامه كار شايسته و گفت و گوى اجتماعى.انتظار مى‌رود كه اساتيد بزرگوار، دانشجويان، پژوهشگران و محققان محترم راهنمايى، پيشنهادات و انتقادات ارزنده خود را به مترجم ارايه فرمايند، تا در انجام مطالعات و پژوهش‌هاى آتى مورد استفاده قرار گيرد.