کتاب اَلعُروَةُ الوُثقی کتابی فقهی به زبان عربی تألیف سید محمد کاظم طباطبائی یزدی (1256ـ1337 ق) است. وى یكى از بزرگترین علما و مراجع جهان تشیع در قرن چهاردهم هجرى است كه پس از میرزاى بزرگ و آخوند خراسانى، تدریس حوزه چندین ساله نجف اشرف و همچنین زعامت و مرجعیت جهان تشیع به او منتهى گردید.

این كتاب از مهمترین كتب فتوایى نزد شیعه امامیه است كه جامع بسیارى از فروع فقهى با عبارات شیوا مى باشد. بنابر قول صاحب الذریعه، كتاب عروة الوثقى حاوى 3260 مسئله فقهى است. برخی نویسنده کتاب را آغازگر دوره جدیدی در فقه شیعه دانسته‌اند.

این كتاب از همان ابتدا به سبب ویژگی‌هاى منحصر به فردى كه دارد، محور تحقیق و تدریس فقهاى بزرگ شیعه گردیده است و بسیارى از مجتهدین بزرگ بر آن تعلیقه و یا شرح نوشته اند.

عروة الوثقی در واقع مجموعه ای است مشتمل بر ۱۷ کتاب فقهی، که آغاز آن مباحثی پیرامون اجتهاد و تقلید است، و در قسمت‌های بعدی مسائل مربوط به عبادات مانند طهارت، نماز، روزه، اعتکاف، خمس، حج، زکات، و...آمده، و در بخش معاملات، مباحث اجاره، مضاربه، شرکت، مزارعه، مساقات، ضمان، حواله، نکاح و وصیت مطرح شده است. این كتاب داراى تتمه اى معروف به ملحقات عروة الوثقی است  كه مشتمل بر بسیارى از ابواب معاملات؛ مانند ربا، وكالت، هبه، وقف، عدد و قضاء است .

مهم‌ترین ویژگی عروة الوثقی کثرت فروع به ویژه در مسائل مستحدثه و ترتیب و شماره گذاری در این فروع است. از اینرو مراجع و مجتهدین بعد از سیّد محمد کاظم یزدی، متن این کتاب را مبنا قرار داده و تنها در مواردی که فتوایشان با مؤلف یکسان نبوده در حاشیۀ کتاب نظر خود را بیان کرده‌اند، تا با توجه به گستردگی فروع فقهی این کتاب نسبت به رساله‌های توضیح المسائل موجود، مقلدینشان بتوانند دسترسی به فروع بیشتری داشته باشند.

در این شرحی که پیش رو دارید، یکی از مهمترین کتابهای بخش معاملات عروة یعنی، کتاب اجاره موضوع بحث قرار گرفته و سعی شده، ترتیب و قالب مباحث و مسائل مطرح شده در عروه، بطور کامل رعایت شود و پس از ترجمۀ تحت اللفظی، عبارات مذکور تشریح و نقد شود.

در این بررسی و نقد، علاوه بر کتابهای معتبر فقهی و برخی از منابع حقوقی، از حاشیه های فقهاء بزرگ سدۀ اخیر استفاده شده است؛ مانند شیخ على بن شیخ جواهرى (م 1340 ق)، فیروزآبادى (1345 ه)، میرزا حسین نائینى (م 1355 ق)، عبدالكریم حائرى (م 1355 ق)، آقا ضیاءالدین عراقى (م 1361 ق)، سید ابوالحسن اصفهانى (م 1365 ق)، كاشف الغطاء (م 1373 ق)، سید حسین بروجردى (م 1380ق)، سید عبدالهادى حسین شیرازى (م 1382 ق)، سید محسن طباطبائى حكیم (م 1390 ق)، شیخ محمدرضا آل یاسین (م 1370 ق)، سید احمد خوانسارى (م 1405 ق)، امام خمینى (م 1409 ق)، سید ابوالقاسم خوئى (م 1413 ق)، سید محمدرضا گلپایگانى (م 1414 ق).

همچنین مباحثی که طرح آن ضروری به نظر می‌رسیده و نویسنده عروه به آن اشاره ای نداشته، به عنوان تکمیل کننده مباحث فوق، اضافه گردیده است، و در تمامی موارد نظرات فقهاء اهل سنت در کنار نظرات فقهاء امامیه مورد توجه بوده و در شرح عبارات عروه مورد استفاده قرار گرفته است .

علاوۀ بر این، جهت تسهیل استفاده محققین و پژوهشگران از منابع اصلی، و تشخیص مواردی که ممکن است مؤلف این سطور در ترجمه یا استنباط به خطا رفته باشد، متن اصلی غالب مطالب کلیدی، در زیر نویس، از منابع مورد اشاره عیناً نقل گردیده است.