يكى از كليدى‌ترين مفاهيمى كه نظام حقوق بين‌الملل مدرن بر آن مبتنى شده، امنيت است. امنيت بين‌المللى اغلب در كنار صلح بين‌المللى به عنوان يكى از اهداف و غايات منشور ملل متحد و نظم حقوقى بين‌المللى معاصر مورد اشاره قرار گرفته است. با وجود اينكه ارجاع به مفهوم امنيت در اسناد بين‌المللى و آراى حقوقدانان به كرّات صورت مى‌گيرد، اما تبيين و تشريح اين مفهوم در ادبيات حقوقى بين‌المللى تا اين اواخر چندان مورد توجه قرار نگرفته و معمولاً آن را مترادف با صلح به شمار مى‌آورند.

وجود ابهام و پيچيدگى در اين مفهوم از يك سو و سوء استفاده از آن در عرصه روابط بين‌الملل از سوى ديگر، موجب گرديد تا حقوقدانان و علماى روابط بين‌الملل در پى تبيين مفهوم امنيت و زدودن ابهامات آن بر آيند؛ مفهوم امنيت انسانى كه در مقابل امنيت دولت مطرح مى‌شود. حاصل و برآيند بخشى از اين تلاشها در جهت ابهام زدايى از مفهوم امنيت است.

امنيت انسانى كه در واقع عصاره و فرآيند مطالعات انجام شده در دو حوزه امنيت و توسعه انسانى است، آثار و پيامدهاى جدّى در مباحث حقوق بين‌الملل دارد و مى‌تواند نحوه نگرش به بسيارى از مسائل حقوق بين‌الملل را تغيير داده و در عين حال مسائل جديدى را مطرح سازد كه حقوق بين‌الملل ناگزير از پاسخگويى به آنهاست.

كتاب حاضر يكى از معدود آثار و تأليفاتى است كه امنيت انسانى را از ديدگاه حقوق بين‌الملل بررسى و تبيين مى‌كند و در فصول مختلف آن سعى شده جنبه‌هاى گوناگون امنيت انسانى و رابطه آن با مباحث مختلف حقوق بين‌الملل به تفصيل تشريح گردد.

نويسنده كتاب حاضر خانم «باربارا فن تيگرشتروم» موضوع امنيت انسانى و حقوق بين‌الملل را نخست به عنوان موضوع پايان نامه خود در دانشگاه كمبريج برگزيد و اين كتاب در حقيقت متنِ اصلاح شده و منقّح يافته پايان نامه‌اى است كه تحت همين  عنوان در آن ارائه شده است. در اينجا لازم است از مساعدت‌هاى نويسنده و ناشر متن اصلى كتاب در حين ترجمه و همچنين اعطاى اجازه نشر ترجمه حاضر سپاسگذارى كنيم.

به دليل تازگى موضوع امنيت انسانى و عدم طرح اين مباحث در ادبيات حقوق بين‌الملل در ايران، ممكن است مطالب كتاب تا حدى مشكل و مبهم به نظر برسند، اما بايستى متذكر شد كه اين كتاب براى كسانى كه آشنايى نسبى با مسائل حقوق بين‌الملل دارند نگاشته شده، و فرض نويسنده بر آن است كه خواننده با مسائل جارى حقوق بين‌الملل معاصر آشنايى كافى دارد.